Επιλογή Καριέρας – Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας
Το πώς επιλέγει κάποιος τι θα σπουδάσει ή με τι θα ασχοληθεί επαγγελματικά στην πορεία της ζωής του δεν έχει σταματήσει να με συναρπάζει εδώ και χρόνια. Όταν γνωρίζω έναν άνθρωπο αναπτύσσω ένα βαθύ ενδιαφέρον να μάθω τι τον ελκύει σε αυτό που κάνει, σε τι τον ενθουσιάζει και σε τι τον απογοητεύει, πως το επέλεξε, πόσο πιστεύει ότι του ταιριάζει, και κατά πόσο πληροί τις προσδοκίες του τόσο τις αρχικές όσο και τις τωρινές. Η σύνδεση των στοιχείων της προσωπικότητας με την επαγγελματική ταυτότητα, καθώς και το πως αυτά αλληλεπιδρούν και εκφράζονται με διαφορετικό τρόπο στον κάθε ένα μας μου ασκεί μια ιδιαίτερη γοητεία.
Ψάχνοντας την βιβλιογραφία αναφορικά με τις επιλογές καριέρας για ένα project ανακάλυψα δύο άρθρα σχετικά με την επιλογή καριέρας των ειδικών ψυχικής υγείας που δουλεύουν θεραπευτικά με τους ανθρώπους για να απαλύνουν τον ψυχικό πόνο (δηλ. των ψυχοθεραπευτών). Διαβάζοντάς τα με ενδιαφέρον αυτόματα είδα κομμάτια μου να καθρεφτίζονται στις γραμμές τους. Κατασκεύασα μια νοητική εικόνα της δικής μου διαδρομής μου προς την επαγγελματική επιλογή του Συμβούλου Ψυχικής Υγείας και Ψυχοθεραπεύτριας η οποία για εμένα ήρθε ως δεύτερη καριέρα και εμπεριέχει τα δύο κίνητρα που ανέφεραν τα άρθρα: την διάθεση για ίαση μέσω της διαπροσωπικής επαφής και της τυχαιότητας των συγκυριών στην πορεία της ζωής.
Ο Barry Farber και οι συνεργάτες του από το πανεπιστήμιο της Columbia παρουσιάζουν στο άρθρο τους κάποιους παράγοντες που φαίνεται να διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στην επιλογή του συγκεκριμένου επαγγέλματος από αυτούς που το εξασκούν, όπως είναι επιρροές κατά την περίοδο της παιδικής τους ηλικίας, η διανοητική και πνευματική αναζήτηση και περιέργεια, η ψυχολογική σκέψη, οι προσδοκώμενες πηγές επαγγελματικής ικανοποίησης και η προσωπική ανάπτυξη μέσω προσωπικής θεραπευτικής δουλειάς/αυτογνωσίας. Διαβάζοντάς τους, λοιπόν, αναγνώρισα και τα δικά μου κίνητρα και ενδιαφέροντα σχετικά με την συγκεκριμένη επαγγελματική μου επιλογή.
Στην περίπτωσή μου, η επίδραση της οικογένειας λειτούργησε με ένα πολύ ήπιο και ανεπαίσθητο τρόπο καθώς μεγάλωσα σε ένα περιβάλλον που εστίαζε στην θεραπεία του ανθρώπου μέσω της ιατρικής πρακτικής. Έτσι, η εφηβική μου επιλογή καριέρας ήρθε κάπως αυτονόητα και περίπου ως μονόδρομος φάνηκε να εστιάζει στον άνθρωπο με αποτέλεσμα να επιλέξω τον επιστημονικό δρόμο και να μελετήσω την ανθρώπινη βιολογία (με ιδιαίτερη αγάπη και ενδιαφέρον για τη δημιουργία της ζωής).
Επειδή όμως είμαι επικοινωνιακός άνθρωπος και μου αρέσει πολύ η ανθρώπινη επαφή, κάποια στιγμή ένοιωσα ισχυρή την ανάγκη να δουλεύω άμεσα και μαζί με τους ανθρώπους. Από μικρή είχα την ικανότητα και τη διάθεση να ακούω τον άλλο και μεγαλώνοντας είχα (και έχω) μια έντονη επιθυμία να γνωρίσω τον άλλο σε βάθος. Μέσω της συγκεκριμένης ιδιότητας (της Συμβούλου – ψυχοθεραπεύτριας) έχω την ευκαιρία και την τιμή να γνωρίζω ανθρώπους ουσιαστικά και να τους βοηθάω να διευρυνθούν. Αυτό αποτελεί ιδιαίτερη πηγή ικανοποίησης για εμένα προσωπικά (κάτι που αναφέρει και ο Barry Farber στο άρθρο του αναφορικά με τις σημαντικές πηγές επαγγελματικής ικανοποίησης ανάμεσα στους θεραπευτές). Για εμένα, η εξέλιξη σε όλα τα επίπεδα είναι σημαντική ενώ μου δίνει ιδιαίτερη χαρά το γεγονός ότι μέσω της διαπροσωπικής επαφής είναι πάντα παρούσα η δυνατότητα της προσωπικής ανάπτυξης και της θεραπευτικής ίασης.
Μέσω της εμπειρίας μου στην εκπαίδευση στην ψυχική υγεία, η οποία ήταν σε μεγάλο βαθμό βιωματική, καθώς και της δικής μου πορείας στην θέση του συμβουλευόμενου, πιστεύω βαθειά στην συμβολή των θεραπειών μέσω του λόγου (talking therapies) στην προσωπική ανάπτυξη και εξέλιξη.
Ολοκληρώνοντας αυτές τις γραμμές αντιλαμβάνομαι ότι αποτελούν στοιχεία ενός επαγγελματικού προφίλ μέσω της αυτοαποκάλυψης καθώς και μια πρώτη γνωριμία μεταξύ μας.
Norcross J. C & Farber B. A. (2005) Choosing Psychotherapy as a Career: Beyond “I want to help people”, Journal of Clinical Psychology/In Session, Vol. 61 (8), 939-943
Farber B. A., Manevich I., Metzger J., and Syapol E. (2005) Choosing Psychotherapy as a Career: Why Did We Cross That Road?, Journal of Clinical Psychology/In Session, Vol. 61 (8), 1009 – 1031
